Brand in Schilderswijk
Op zondag 5 juli 2015 gaf Harrie van de Louw, directeur van De Vaillant, een speech, tijdens een bijeenkomst met de buren, vrijwilligers, partners, personeel, bewoners uit de wijk en burgemeester van Aartsen. Hieronder lees je zijn toespraak:
BRAND IN DE SCHILDERSWIJK
Afgelopen dagen zijn wij geraakt door alles wat ons ten goede en ten kwade overkwam. We zijn aan het werk gegaan, maar ik heb ook veel nagedacht over wat er gebeurd is, waar we staan en waar we naartoe moeten. Daarover vertel ik u graag.
Deze week gebeurde wat nooit mocht gebeuren. De uitnodigende ramen van ons theater waren gebroken en de vleugel als symbool van westerse cultuur en ons meubilair lagen op en onder de keien. Vooral de vleugel leek op een kadaver van een weerloos dier dat de jacht niet had overleefd. Behalve het theater heeft de ING bank het moeten ontgelden, twee symbolen van de overheid? Van de macht? Van de samenleving waarvan velen in deze wijk vinden dat ze er niet bij mogen horen? Juist twee plekken waar dagelijks mensen met wortels van overal bediend worden. Het meest cultureel diverse bankfiliaal van onze stad en één van de kleurrijkste theaters van Nederland. Je moet wel heel erg dom of van buiten de wijk zijn om juist die te vernielen.
Het smeulde in de Schilderswijk en de zon, de lange ramadandagen en de verkwikkende nacht hebben een vuurtje aangewakkerd. Een tragische gebeurtenis buiten onze wijk was net genoeg om voor een ontploffing te zorgen. Zuurstof, brandstof en temperatuur, zo leerden we onlangs tijdens onze BHV training, zijn genoeg om een huis in een paar uur af te doen fikken.
De driehoek voor brand is ook een andere: gebrek aan perspectief onder jongeren, opvoeding die niet aansluit bij deze samenleving en een maatschappij die zijn ongenoegen ruimschoots ventileert.
Of wat dacht u van: een wijk met 40 procent jongeren, overbewoning, bezuinigingen op wijkcultuur en jongerenwerk van voorbije jaren.
Deze branddriehoeken kloppen allemaal en zijn licht ontvlambaar. Maar het was niet de overheid die stenen gooide, het waren niet de Arubanen die verhaal kwamen halen, het begon met jongeren in de Schilderswijk die hun vrienden via facebook en twitter uitnodigden op een zinloos feestje. Jongeren die zich onbegrepen voelen, die zichzelf op voorhand al perspectief ontnemen en die daar te vaak in bevestigd worden. Wat nog erger is, is dat ook jongeren die echt beter weten, die zichzelf met cultuur bezighouden, goede opleidingen volgen en straks mee de samenleving gaan bepalen, zich mengden en olie op het vuur gooiden. Bedankt!
De Schilderswijk is een kraamkamer van Den Haag, ieder die volwassen wordt en een beter leven tegemoet gaat, vestigt zich buiten de wijk. Met 40 procent jongeren is de bijdrage van de Schilderswijk aan de verjonging en economie van Den Haag dan ook enorm. De Schilderswijk is ook een arme wijk, die zo gehouden wordt door een overconcentratie van sociale woningbouw. Je moet van goede huize komen om in de Schilderswijk een beeld te krijgen van wat er in de rest van de wereld te koop is. Armoede creëert armoede en armoede kopieert armoede. We mogen amper mopperen als dit af en toe mis gaat.
Maar we zijn hier vandaag niet om schuldigen aan te wijzen, we zijn hier om te vieren dat cultuur, hoe weerloos ook, altijd overwint. We zijn hier om mensen in de bloemen te zetten die werkelijk hun leven op het spel zetten om hun theater te redden. Niet voor niets kregen zij zoveel aandacht, zij zijn de helden. Zij zijn een symbool geworden voor een Schilderswijk die het niet meer pikt, en met hun daad hebben zij bijgedragen aan de rust die weer terug is.
Toevallig waren het allemaal mannen, maar ik weet dat heel wat vrouwen en kinderen slapeloze nachten hebben gehad. Zij wisten welke risico's de mannen namen. Al deze mannen en vrouwen verdienen een lintje, maar daar ga ik niet over. Over de bloemen ga ik vandaag wel en daarom bied ik die hierbij aan Alex en consorten aan. Ik dank jullie namens velen, want mede door jullie kunnen kinderen weer rustig naar school, oudjes weer slapen en wij allemaal genieten van cultuur voor iedereen! Jullie zijn een applaus meer dan waard.
Behalve jullie wil ik ook de vele honderden, misschien wel duizenden mensen bedanken die ons deze dagen gesteund hebben. Spontane crowdfunding, giften, hand en spandiensten. Maar ook gewoon een apje, een tweet, bloemen, een mail of een belletje, een burgemeestersvrouw met appeltaart en uw komst hier vanmiddag, het bevestigt ons in onze aanpak van Doe Het Zelf en Doe Het Samen. Ons initiatief tot een leerwerkbedrijf, ons initiatief voor een Nansimuseum in dit huis, ons initiatief tot samenwerking met grote theaters in de stad zijn soms anders, gewaagd, inspirerend of passen om andere redenen niet in bestaande kaders. Maar we zijn niet gek en we zijn geen Don Quichotte die vecht tegen windmolens. Wij vinden gewoon alle middelen geheiligd om mensen en culturen een podium te bieden, want daar worden we allemaal beter van. Dat is onze branddriehoek: vol vuur, verstand van zaken en enthousiasme, elke dag en zolang als u meedoet. Ik dank u zeer!
Harrie van de Louw, directeur